साभार बेरक्याच्या वेब साईड वरून …..
एकदा एका गजबजलेल्या शहरात, बातम्यांच्या दुनियेत एक तारा चमकत होता – भ्रमंती. त्याचे व्यक्तिमत्त्व चुंबक सारखे होते, त्याचा चेहरा प्रकाशमान होता आणि त्याचे शब्द मंत्रमुग्ध करणारे होते. एका प्रतिष्ठित माध्यम समूहाचा पत्रकार म्हणून, तो सहजपणे वरिष्ठांची मर्जी संपादन करण्यात यशस्वी झाला. पण, या चकाकणाऱ्या आवरणामागे एक अंधार होता, एक रहस्य जे फक्त काहींनाच माहीत होते.
भ्रमंतीला लिहिण्याची कला अवगत नव्हती. त्याच्या नावाखाली प्रकाशित होणारे प्रत्येक मोहक लेख, प्रत्येक चित्तवेधक कथा, प्रत्यक्षात एका फिचर संस्थेकडून खरेदी केलेली असायची. त्याच्या नावावर आलेली पुस्तकेही त्याची स्वतःची निर्मिती नव्हती. तो एक हुशार अभिनेता होता, ज्याने आपल्या बनावट प्रतिभेच्या आधारावर यश मिळवले होते.
त्याच्या चमकदार कामगिरीमुळे त्याला एक मोठे पद मिळाले. या नवीन भूमिकेने त्याला महाराष्ट्रभर प्रवास करण्याची संधी दिली. पण, या संधीचा त्याने गैरफायदा घेतला. तो बनावट बिले तयार करून आपल्या संस्थेची फसवणूक करू लागला. त्याने लाखो रुपये लाटले, त्याच्या फसव्या खर्चाच्या नोंदींमागे त्याची लबाडी लपवली.
भ्रमंतीची ही फसवणूक केवळ पैशापुरती मर्यादित नव्हती. तो कोणत्याही नवीन शहरात गेला की, स्थानिक बड्या लोकांची नावे घेऊन त्यांचा मित्र किंवा पाहुणा असल्याचे भासवत असे. हॉटेल्समध्ये मोफत राहायचे, चांगल्या हॉटेल्समध्ये जेवायचे आणि या बड्या लोकांच्या नावाचा वापर करून आपली प्रतिमा उंचावत असे.
भ्रमंतीच्या लबाडीचे जाळे अधिकच घट्ट होत गेले. एकदा, त्याने एका प्रसिद्ध गायिकेला आपल्या जाळ्यात ओढले. त्याने तिला सांगितले की त्याचे त्याच्या पत्नीशी पटत नाही आणि त्यांचे नाते तुटण्याच्या मार्गावर आहे. त्याच्या या बनावट कथेवर विश्वास ठेवून, गायिका त्याच्या प्रेमात पडली. पण, लवकरच तिला त्याच्या खऱ्या हेतूची जाणीव झाली. तिने त्याच्याविरुद्ध पोलिसात तक्रार दाखल केली. पण, भ्रमंतीने आपल्या पैशाच्या जोरावर हे प्रकरण दाबून टाकले.
त्याची लालसा आणि कपटकारस्थाने त्याला आणखी पुढे नेले. त्याने “पत्रकारांचा आवाज” या नावाने एक संघटना स्थापन केली. या संघटनेच्या माध्यमातून त्याने लोकांकडून पैसे उकळले, त्यांना त्यांच्या समस्या सोडवण्याचे खोटे आश्वासन दिले.
पण, प्रत्येक अंधार रात्रीनंतर एक उज्ज्वल ‘सकाळ’ येते. ‘भ्रमंती’चा ढोंगीपणा उघडकीस आला. त्याच्या बनावट कामगिरीचा आणि फसव्या कृत्यांचा पर्दाफाश झाला. त्याच्या मालकाला त्याच्या कारस्थानांची माहिती मिळाली आणि त्याने त्याला त्वरित कामावरून काढून टाकले.
भ्रमंतीची कहाणी ही एक चेतावणी आहे, जी आपल्याला आठवण करून देते की बाह्य सौंदर्य आणि चातुर्य हे नेहमीच सत्यतेचे लक्षण नसते. काहीवेळा, सर्वात चमकदार तारे देखील सर्वात अंधार रहस्ये लपवून ठेवू शकतात. जसे म्हणीत म्हटले आहे,
“उडदामाजी ‘काळे’ – गोरे”.
(वरील कथा सत्य घटनेवर आधारित आहे )
– बेरक्या उर्फ नारद
उदमाजी काळे गोरे काही काळ नांदेडमध्ये सुध्दा वास्तव्यास होते. कोणी यांचा दाजी होता अशा पध्दतीने खोटे नाते तयार करून मी किती मोठा आहे हे दाखविण्याचा प्रयत्न सुरू असे. नांदेड मध्ये असतांना पी.एच.डी. पदवीसाठी अर्ज केला आणि त्याचा प्रबंध तयार करत असतांना त्यांचाच टाईपिस्ट त्यांना विचारत होता की, पीएचडीचा मराठी शब्द काय आहे. पण पीएचडीला मराठीमध्ये विद्यावाचस्पती म्हणतात हे माहित नसणाऱ्या उदमाजी काळे गोरेने स्वामी रामानंद तीर्थ मराठवाडा विद्यापीठात अर्ज सादर केला. त्या ठिकाणी पुर्वीपासूनच बोगस पीएचडी घेवून बसलेले एक महाभाग होतेच त्यांनी या उदमाजी काळे गोरेच्या पीएचडीमध्ये मारलेली खुट्टी आजही निघालेली नाही. भविष्यात नांदेडच नव्हे तर भारताच्या कोणत्याही विद्यापीठात त्यांना पीएचडी मिळणार नाही याची सोय करण्यात आलेली आहे.
